Deze tekening heb ik heel wat jaren geleden gemaakt. Dochter van 16 was toen 6. We kwamen net bij opa in het ziekenhuis vandaan. Buiten sneeuwde het en net als nu waren de feestdagen in aantocht. Gelukkig ging het weer beter met opa.
We liepen hand in hand, kletsend. De omgeving was wat donker en saai maar iets verderop fonkelden de lichtjes van een kerstboomstalletje, dwars door de neerdwarrelende sneeuwvlokken heen. We genoten samen. Vera zei: “Later als ik groot ben, wil ik zo’n kerstbomenwinkel en dan verkoop ik niks, dan ga ik alléén maar naar de lichtjes kijken mam!” “Dat is een goed idee!”, antwoordde ik vertederd.
In de drukte naar het eindejaar, waarin iedereen nog een extra spurt maakt en de feestdagenkoorts ons te pakken krijgt om er de gezelligste kerst ever van te maken – wat ons tot grote (stress)hoogte van perfectie opjaagt – vergeten we wel eens dat er voor genieten eigenlijk maar weinig nodig is.